Alâiye Beyleri Alâiye (Alanya)'de önce Karamanoğullarının bir kolu olarak, daha sonra da Memlûk Devleti'nin hâkimiyeti altında hüküm sürmüşlerdi. Bu beyliğin kurucularının Selçuklu sultanının kızının oğullarından geldiği şeklindeki rivâyet henüz ispat edilememiştir. Alâiye 1223 yılında Türkiye Selçuklu sultanı Alâ ed-Dîn Keykubâd tarafnıdan fethedildi. Türkiye Selçuklularının son yıllarında Alâiye, Karamanoğullarından Mecdeddîn Mahmûd'un eline geçti (1293). Bundan sonra adı geçen şehirde Karamanoğullarına bağlı beyler hüküm sürmeğe başladılar.     

      Karamanoğullarının bu şehir üzerindeki hâkimiyeti XIV. yüzyılın ikinci yarısında da devam etti. Nitekim Kıbrıs kralı Pierre 1266'da Alâiye'yi zabta teşebbüs etti ise de Karamanoğullarının yardıma gelmesi şehrin Türkler elinde kalmasını sağladı.
Karaman b. Savcı 1427 yılında Alâiye'yi beşbin altın karşılığında Memlûk Devleti'ne sattı. Bundan sonra adı geçen şehirde Memlûk Devleti'nin hâkimiyeti altında Karamaoğlu Mahmûd Bey'in torunları hüküm sürdüler. Nihayet Gedik Ahmed Paşa Alâiye'yi alarak Osmanlı Devleti topraklarına kattı (1471).

     Alâiye işlek bir pazar yeri idi, ticarette kereste ihracatı mühim bir yer işgâl etmekteydi. Şehirde gemi yapan tezgahlar vardı ve ticaret dolayısıyla Alâiye beyleri zengin ve halkında mâlî durumu iyi idi.