Kuban Türkleri Şahin Giray'a karşı ayaklandılar ve gönderdiği kuvvetleri yendiler. Kırım halkı da ayaklandığından, han tekrar Yenikale'ye Ruslar'a sığındı. Toplanan Kurultay padişaha mahzarlar gönderdi (Eylûl 1782). 5 yıl önce padişahın han olarak gönderdiği Baht Giray tekrar ortaya çıktı.

       Fakat çok geçmeden, Şahin Giray Rus kuvvetleri ile geri geldi. Rus generali Potemkin, çoluk çocuk ayırt etmeden, 30.000 Kırımlı'yı katliâm ettirdi, ve Kırım çarlığın bir vilayeti haline getirildi (8 Nisan 1783). O zaman yeni bir harp açacak durumda olmayan Osmanlı Devleti, 8 Ocak 1784'te İstanbul'da imzaladığı bir anlaşma ile, Kırım, Taman ve Kuban'ın Rusya'ya ilhakını tanıdı. Kuban nehri iki taraf arasında hudut sayıldı.

       1787'ye doğru Osmanlı Devleti için Rusya'ya karşı harp kaçınılmaz bir hâle geldi. Kırım gibi müslüman bir memleketin çarların idâresine terkini kimse hazmedemiyor, bütün Karadeniz şimal kıyılarında yerleşen bu amansız düşmanın bizzat İstanbul için açık tehditleri (Katerina II. 1787'de Kırım'ı ziyaret etti) tahammül edilmez bir hal alıyordu.

       Osmanlılar için yeni savaşın gayesi Kırım'ı kurtarmak idi. Bu harp esnasında Şehbaz Giray ve sonra Baht Giray, han unvânı ile, Osmanlı ordusunda Bucak Türkleri başında Ruslar'a karşı savaştılar. Fakat mâğlup olan Osmanlı Devleti Yaş muahedesi (1792) ile Dnester'e kadar ihtilaflı araziyi Rusya'ya terketti. Rusya Bucak (Besarabya)'ın da vaktiyle Kırım hanlarına tabi olduğunu iddia etmekten geri kalmadı. Burasını ancak yeni bir harpten sonra 1812'de Bükreş muahedesi ile ele geçirebildi. Bu suretle vaktiyle Kırım hanlığına tabi Türk müslüman nüfusu ile meskûn bütün memleketler Rus hâkimiyeti altına girmiş oldu.