Hanın ordusu, yukarıda bahsettiğimiz mirzalara tâbi kabile kuvvetlerinden başka, Nogaylar'dan ve kapı kulundan meydana gelir. Kuban, Yedisan, Bucak ser-askerlerinin getirdikleri Nogay kuvvetleri kendi mirzaları kumandasında hareket eden kabile kuvvetlerinden oluşmuştur.

       Kapı-kulu, maaşları padişah tarafından verilen hanın hassa kuvvetidir. İlk defa 1532'de Sâhib Giray İstanbul'dan tayin edilen han sıfatı ile Kırım'a gönderilirken, rakiplerine karşı padişah tarafından maiyetine 60 topçu, 300 cebeci, 1.000 sekbandan mürekkep bir kuvvet ile 40 müteferrika, 30 çavuş ve 60 timar ve zeamet sahibi verilmiş idi. Sekban bölüklerinin kumandanı baş bölükbaşı divanın toplantılarına nezaret eder ise de, reyini kullanamazdı.

       Kırım kuvvetlerinin esas kısmını teşkil eden atlılar, an'aneye sıkı-sıkıya bağlı olup, ateşli silâhlara rağbet etmedikleri gibi, Osmanlılar da, bilhassa Kefe üzerinde zaman zaman uyanan iddialar sebebi ile, hanlığın bir topçu kuvvetine sahip olmasını istememişlerdir.

       Bununla beraber Kefe'den Osmanlı topçu kuvvetleri zaman zaman Kırım ordusuna katılarak, yardım etmişlerdir. Boronovius, Baron de Tott v.b. tarafından tasvir olunan Kırımlılar'ın harp tabiyesi, kollar halinde sür'atli çevirme ve baskın usulleri ile Türk-Moğol an'anesinin bir devamından ibarettir. Sefere çift at ile giden Kırım askeri devrin en süratlı süvarisi idi ve XVI. asırdan itibaren Osmanlı ordularının akıncısı hizmetini görmüştür.

       Kırımlılar Ruslar'ı baskı altında bulundurmak ve zayıflatmak için, Rus topraklarına tahripkâr akınlar yaparlardı. Çarlığın buna karşı güney hududlarında inşa ettiği bir sıra kalelere dayanan müdafaa sistemi her zaman maksada kâfi gelmemiştir. Rusya'ya ve Lehistan'a bu seferler kışın nehirler donduğu zaman yapılırdı.