Şurur savaşı Azerbaycan'ı İsmail'e kazandırdı.Safevî şeyhi Tebriz'de kolayca şahlık tahtına oturdu. 12 imam adına hutbe okunuppara kestirildi, tayinler yapıldı. Safevî devleti resmen kuruldu (907=1501). İranlıHasan Can'ın oğlu Osmanlı müverrihi meşhur Hoca Sadeddin bu münasebetle:
Başına tâc aldı çıktı ol pelîd (Şah İsmail)
İtti bi-idrak Etraki (Anlayışsız Türkleri) mürid
beyti ile başlayan bir manzume yazmıştır. İsmail bu esnada 15 yaşında idi.Tebriz'de ve diğer yerlerde estirilen tedhiş havasına ait bazı sahneleri İbrahimGülşenî'nin "menâkıbnâmesi"nde görmek mümkündür. Yukarıda adı geçenbeylerden Şamlu Lala Hüseyin Beğ emîrü'l-ümerâ, yani beğlerbeği, Zülkadr(Dulkadir) Dede Abdal Beğ korucu başı (korçı başı) yani hassa ordusu kumandanıTekelü Saru Ali Beğ mühürdar, Şamlu Abdi Beğ tavacı (başı), Helvacıoğlu İlyasBeğ avcıbaşı oldular. Rumlu Div Ali Beğ ve diğerleri de taşra valiliklerine tayinedildiler.

      Şeyh Cüneyd'den beri gösterilen gayretler ve yapılan fedâkârlıklar semeresinivermiş, tahakkuku imkânsız, bir hayal gibi görünen gayeye ulaşılmıştı. AnadoluluKızılbaş Türkler olmasa değil Safevî devletinin kuruluşu, Erdebil şeyhlerininsiyâsî gayeler taşımaları bile düşünülemezdi. Hatta kaynaklardan açıkçaanlaşıldığı gibi onlar yani Anadolu Türkleri veya onların bir kısmı, aşırıdinî inançlarını şeyh ve şahlarına kabul ettirmeye çalışmışlardır.
İsmail baharda (907=1502) tekrar Erzincan üzerine yürüdü. Bunun sebebi Şurursavaşı üzerine Diyarbakır tarafına kaçmış olan Elvend'in Erzincan'da askertoplamakta olduğunun haber alınmasıdır. Bu suretle Elvend aynı zamanda göç veziyaret yolunuru da kapatmış oluyordu. Yani Anadolu'dan İsmail'in hizmetine girmek veziyarette bulunmak isteyen Kızılbaşların İran'a gelmeleri önleniyordu. İsmail'inise Anadolu'daki ana müridler topluluğundan beslenmeye şiddetli ihtiyacı vardı.

      Aksi takdirde takriben onbin kişi ile başarılarını devam ettirmesi mümkün olamazdı. İsmail ilk önce VanGölü'nün kuzey-doğusundaki İlhanlıların yaylağı Ala Dağ'a geldi. Bir müddetburada kaldıktan sonra Elvend'in Tercan'ın güneyindeki Saru Kaya'da olduğunu haberalınca süratle üzerine yürüdü. Elvend ve askerleri ağırlıklarını bırakıpkaçtılar. Elvend Tebriz'e gitti. İsmail bunu öğrenince geri döndü ve Makü'denılgar ederek Tebriz'e geldi (908 yılı başları=1502 Temmuz-Ağustos). Tebriz'ingüneydoğusunda ve ona iki konak mesafedeki Ucan'da bulunan Elvend Hemedan yolu ileBağdad'a kaçtı. Kaynakların bir çoğunda bu sefer Dulkadir oğlu Alaüddevle Beğ'ekarşı yapılmış gibi gösterilir. Bu husus İsmail'in Saru Kaya'dan AlaüddevleBeğ'in ülkesine asker göndermesi ihtimalini ortaya koymaktadır. Bu da AlaüddevleBeğ'in ülkesindeki Kızılbaşların İran'a gitmelerini önlemiş olması gibi birhususla ilgili bulunabilir