İsmail'e orada iken Taliş Muhammed Beğ'inkendisini yakalayacağı haberi verilmiş olduğundan Erdebil'deki eski şeyhlerininmezarlarını ziyarete gelmiş olan Rumlu ve Şamlu müridler Ercuvan'a celbedildiler. Şuhusus İsmail'in yanında ne kadar az adam olduğun göstermeye kâfidir. Eğer, birkaynakta denildiği gibi, yanında bin beşyüz kişi olsaydı, böyle bir tedbire lüzumhâsıl olmayacak ve hatta Erdebil valisi Cakirlü Sultan Ali'nin ihtarına bile ehemmiyetverilmeyecekti. 1500 yılı kışı pek şiddetli geçmişti. Öyle ki, kuşlar soğuğunşiddetinden uçamayarak yere düşüyorlardı.

        İsmail, müridlerine kardanbüyük bir kale yaptırdı. İçin adam koyarak kaleyi hücumla fethedip eğlendi. (1500)baharı gelince Erdebil'i ziyaret ettikten sonra, Gökçe Deniz'e (Göl) doğru yollandı.Maksadı adı geçen gölün kıyısında bulunan Hüseyn-i Baranî ile birleşmek olsagerektir. Fakat İsmail'in asıl gayesi Anadolu'ya gitmekti. Daha kışlakda ikenErzincan'a gelmeleri için Anadolulu müridlere ulaklar gönderilmişti. Bu ulaklardanbiri Koç Oğlu Hamza Bey olup kendi oymağı olan Ustacululara yollanmıştı. Hüseyn-iBarânî, Kara-Koyunlu Cihan Şah'ın neslinden olduğunu iddia ediyordu ki buna şüpheile karşılamak yerindedir.

       Denildiğine göre,İsmail'in buyruğunda bu esnada 1000 kişi vardı. Fakat buna rağmen Safevî ŞeyhiHüseyin kendisini yakalamasından korkarak müritleri ile bir gece oradan uzaklaşıpErivan'ın güneyindeki Sad Çukur (Çuhur Şad) bölgesine geldi. Buradan Dokuz Ulammevkiine varıldığında Bayburd'lu Karaca İlyas'ın buyruğundaki bir kısım Anadolulusofular şeyhlerinin huzuruna geldiler. Yoluna devam eden İsmail Kağızman veErzurum'dan geçip Tercan'a, sonra onun güneyindeki Saru Kaya yaylağına ulaştı(1500). İsmail'i burada da Ustacalular karşıladılar. Safevî şeyhi Ustacalu'nunÇavuşlu obasından Baba Süleyman'ın babası Oğlan Emet'e konuk oldu. Saru Kaya'da ikiay kadar kalan İsmail, bir mağarada yaşayarak insanları rahatsız eden büyük birayıyı okla öldürüp müritlerinin daha fazla hayranlığını kazandı. SonraErzincan'a gidildi. Osmanlı kaynaklarının ifadesi ile Erdebil Oğlu, Taliş'tenErzincan'a kadar taciz edilmeden rahatça gelmişti. Bu husus Ak-Koyunlular'ın nasılderin bir çöküntü içinde bulunduklarını açıkca gösteriyor.

       İsmail'in Anadolu'yagelişi bu ülkedeki müritleri arasında derin bir sevinç yarattı. O derecedekigerdeğe girmek üzere olan Dulkadirli elinden bir genç davet haberini alır almazgerdeği unutup Erzincan'ın yolunu tutmuştu.Her taraftan bölük bölük gelen Türkler,Ustacalu, Şamlu, Rumlu (başlıca Sivas, Amasya, Tokat bölgelerinin yerleşik Türkhalkı), Tekelü (Antalya bölgesi), Zülkadr (Dulkadr) ile yine Anadolu'daki Karamanbölgesi halkına (başta Turgudlular olmak üzere) ve Varsaklar'a (Tarsus bölgesiTürkmenleri) mensup idiler. Beğlerden Ustacalu Mirza Beğ oğlu Muhammed Beğ, ŞamluAbdi Beğ de kalabalık maiyyetleri ile gelenler arasında bulunuyorlardı.

       İşte Safevîdevletini kuran ve devam ettiren Anadolu Türkleri bunlardır. Anlaşılacağı üzere buTürklerin ezici çoğunluğu veya hepsi Orta ve Güney Anadolu bölgelerinde idiler.İsmail bilhassa dahilî mücadeleden dolayı hiç bir güçlüğe uğramadan istediğigibi Ak-Koyunlu ülkesinde dolaşmış ve yine bu devlete ait olan Erzincan'a gelip oradakolayca müridlerini etrafına toplamıştı. Bu esnada II. Bayezid Modon ve Korun'unfethi ile meşgul bulunuyordu. Bu yüzden Osmanlı tebaasından binlerce kişi güçlükçekmeden hududa çok yakın Erzincan'daki mürşidleri İsmail'in yanına gidebildiler.İsmail Erzincan'dan hareket etmeden önce Bayezid'e mektup yazarak Ustacalu boyununçoluk çocuklarını ve göçkünlerini Osmanlı ülkesinde bırakmalarına müsaadeetmesi için ricada bulunmuştu. İdaresi altında Dulkadirli elinden mühim birtopluluğun genç Safevî şeyhinin katına gitmesine, Alâüddevle Beğ'in kayıtsızkaldığı anlaşılıyor.